مجازي سازي

IP مخفف Internet Protocol است كه اصلي ترين پروتكل مسيريابي است كه در بستر اينترنت مورد استفاده قرار مي گيرد. اين پروتكل مشخص مي كند كه داده ها، چه مسيري را بايد طي كنند و به كدام مقصد برسند. اما پروتكل IPSec، رمزگذاري و احراز هويت را نيز به اين فرايند اضافه ميكند.

رمزنگاري داده چيست
رمزگذاري فرآيند پنهان كردن اطلاعات است كه در آن داده ها را با استفاده از فرمول‌هاي رياضي دستكاري كرده تا به صورت تصادفي ظاهر شوند . به عبارت ساده تر، رمزگذاري استفاده از كدي مخفي است كه فقط اشخاص مجاز مي توانند آن را بفهمند و تفسير كنند.

IpSec ساخت كيست؟

اين پروتكل محصول مشترك مايكروسافت و سيسكو | Cisco سيستمز است كه به وسيلهٔ احراز هويت و رمزگذاري در هر بسته ديتا (packet) در يك سير داده كار ميكند.

عناصر تشكيل دهنده IPSec

IPDec Driver: نرم افزاريست كه مراحل عملكردي پروتكل را كه شامل رمزكردن، رمزگشايي، احراز هويت و تشخصي بسته است را انجام ميدهد.

Internet Key Exchange (IKE): IKE يك پروتكل IPSec است كه كليدهاي امنيتي را براي IPSec و ديگر پروتكل ها ايجاد ميكند.

(Internet Security Association Key Management Protocol (ISAKMP: يك پروتكل IPSec است كه به دو كامپيوتر اين اجازه را ميدهد تا با اطلاعات رمز شده بهمراه تنظيمات معمول آن با هم ارتباط برقرار كنند. علاوه بر اين، ISAKMP تبادل كليدها را نيز امن ميكند.

Oakley: پروتكلي است كه از الگوريتم Diffie-Hellman براي ايجاد يك كليد اصلي و همچنين كليدي كه خاص هر session است استفاده ميكند.

IPSec Policy Agent: سري مجموعه هايي از ويندوز سرور 2000 است كه تنظيمات پاليسي IPSec را از اكتيو دايركتوري جمع اوري كرده و در تنظيمات ساختاري هنگام استارت آپ آن را اعمال ميكند.

IPsec از چه پورت اي استفاده مي كند؟

پورت نرم افزاري يا پورت پچ كورد شبكه جايي است كه اطلاعات ارسال مي‌شود. به عبارت ديگر پورت مكاني است كه داده ها از طريق آن به كامپيوتر يا سرور وارد و يا از آن خارج مي شوند و به هر يك از اين درگاه ها يك عدد نسبت داده مي شود كه اين اعداد بين 0 تا 65535 مي باشند. IPsec هم براي انجام الگوريتم ها ي رمزگذاري و رمزگزگشايي معمولاً از پورت 500 استفاده مي كند.

IPsec چگونه MSS و MTU را تحت تأثير قرار مي دهد؟

دو واحد اندازه گيري از اندازه بسته ها هستند. MSS يا (Maximum Segment Size) اندازه ديتاي هر بسته را اندازه گيري مي كند. در حالي كه MTU (Maximum Transmission Unit) كل بسته از جمله هدر ها را اندازه گيري مي كند. بسته هايي كه از MTU شبكه بيشتر است ، تكه تكه fragmented مي شوند ، به اين معني كه در بسته هاي كوچكتر تقسيم مي شوند. بسته هايي كه از MSS بيشتر باشند به راحتي حذف مي شوند.

پروتكل IPsec چند هدر و تريلر را به بسته ها اضافه مي كنند ، كه همه آنها چندين بايت را مي گيرند. براي شبكه هايي كه از IPsec استفاده مي كنند بايد MSS و MTU را مطابق با آن تنظيم كرد يا بسته ها تكه تكه شوند و كمي تأخير اضافه كنند. معمولاً MTU براي يك شبكه ۱۵۰۰ بايت است. يك هدر IP معمولي ۲۰ بايت طول دارد و يك هدر TCP نيز ۲۰ بايت طول دارد ، بدين معني كه هر بسته مي تواند حاوي ۱۴۶۰ بايت بار باشد. با اين حال ، IPsec يك هدر تأييد اعتبار ، يك هدر ESP و تريلرهاي مرتبط با آن اضافه مي كند. اينها ۵۰-۶۰ بايت را به يك بسته اضافه مي كنند.

نحوه تفسير داده ها در پروتكل IPSec

داده هايي كه در تمام شبكه ها تبادل مي‌شوند به دسته بندي هاي كوچكتر به نام بسته ها تقسيم مي شوند. بسته ها حاوي مقدار بار (payload) يا داده هاي اصلي ارسال شده ، و هدر header كه اطلاعاتي در مورد آن داده ها هستند مي‌باشد. اين نوع تقسيم بندي به سيستم هايي كه بسته ها را دريافت مي كنند كمك مي‌كند تا بدانند كه با آنها چه كاري انجام دهند. در هر بارگزاري، IPsec چندين هدر به بسته هاي داده اضافه مي‌كند كه شامل اطلاعاتي از قبيل احراز و رمزگذاري است.

انواع پروتكل امنيتي آي پي سك IPSec
IPsec يك استاندارد منبع باز و بخشي از مجموعه IPv4 است. IPsec هم مي‌تواند در دو حالت transport mode و هم در حالت tunnel mode ارتباط طرفين را برقرار كند. IPsec يك استاندارد جهاني است و مي‌تواند با استفاد از مجموعه‌اي از پروتكل‌هايي كه استفاده مي‌كند انواع و اقسام فرآيندهاي امنيتي را انجام دهد، از جمله پروتكل‌هاي مورد استفاده در IPsec مي‌توان به Authentication Header يا AH براي مقابله با حملات Replay، پروتكل Encapsulating Security Payload يا ESP براي دادن قابليت محرمانگي به داده‌ها و در نهايت Security Associations يا SA براي ايجاد داده‌هاي مورد استفاده در AH و ESP اشاره كرد.

IPSec AH protocol

پروتكل Authentication Header (AH) در اوايل دهه 1990 در آزمايشگاه تحقيقات نيروي دريايي ايالات متحده ايجاد شد. اين پروتوكل با احراز هويت بسته هاي IP، امنيت منبع داده را تضمين مي‌كند. در اين الگوريتم با استفاده از روش sliding window و حذف بسته هاي قديمي و اختصاص دادن يك شماره توالي از محتواي بسته IPsec در برابر حملات مانند replay attacks محافظت مي‌كند. در واقع با اين تكنيك تنها مي‌توان مطمئن بود بسته هاي داده از يك منبع معتبر ارسال شده و دستكاري نشده اند.

در اين حالت هم پيلود و هم هدر رمزنگاري مي شود . به جاي AH از اصطلاح Tunnel هم استفاده مي شود . حفاظت تمام داده ها توسط HMAC انجام مي شود. و فقط نقاط نظير به نظير از كليد سري كه توسط HMAC ساخته شده خبر دارند و مي توانند رمزگشايي كنند . و همان طور كه گفته شد چون هدرها هم رمزنگاري مي شوند و قابل تغيير نيست در شبكه هايي كه NAT انجام مي شود نمي توان از سرويس اين نام مجاز نمي باشد استفاده كرد .

IP Encapsulating Security Payload (ESP)

پروتكل IP Encapsulating Security Payload (ESP) در آزمايشگاه تحقيقات نيروي دريايي از سال 1992 به عنوان بخشي از يك پروژه تحقيقاتي تحت حمايت DARPA ايجاد شد. كار اين پروتكول ضمانت اصالت داده ها را از طريق الگوريتم تصديق منبع ، يكپارچگي داده ها را از طريق تابع هش (Hash function) و محرمانه بودن را با رمزگذاري بسته هاي IP فراهم مي كند. ESP در تنظيمات و پيكربندي‌هاي كه يا فقط از رمزگذاري و يا فقط از احراز هويت پشتيباني مي كنند، به كار مي‌رود. اين يك نوع ضعف محسوب مي‌شود زيرا كه استفاده از رمزگذاري بدون احراز هويت ناامن است.

در اين حالت فقط پيلود رمزنگاري مي شود و هدرها بدون تغييري به همان صورت باقي مي مانند . به جاي ESP از اصطلاح Transport هم استفاده مي شود . در اين روش هر دو طرف بايد عمليات اهراز هويت انجام دهند و همچنين داده ها به صورت رمزنگاري شده ارسال مي شود.

در واقع برخلاف پروتكل AH پروتكل ESP در حالت Transport يكپارچگي و احراز هويت را براي كل بسته IP فراهم نمي كند. در حالت Tunnel، جايي كه كل بسته اصلي IP با يك هدر بسته جديد قرار دارد ، ESP از كل بسته IP داخلي (از جمله هدر داخلي) محافظت مي‌كند در حالي كه هدر خارجي (شامل گزينه هاي IPv4 خارجي يا پسوند IPv6) محافظت نشده باقي مي‌مانند.

Security association

پروتكل هاي IPsec از يك انجمن امنيتي Security association استفاده كنند تا دو طرفي كه باهم در ارتباط هستند ويژگيهاي امنيتي مشتركي مانند الگوريتم ها و كليدها را ايجاد كنند. در واقع هنگامي كه مشخص شود پروتكل AH يا ESP استفاده مي شود ،Security association طيف وسيعي از گزينه ها را فراهم مي كند. قبل از تبادل داده، دو ميزبان توافق مي كنند كه از كدام الگوريتم براي رمزگذاري بسته IP استفاده شود تابع هش براي اطمينان از يكپارچگي داده ها استفاده مي شود. اين پارامترها در هر جلسه كه عمر (زمان) مشخصي دارد توافق مي شوند و هم‌چنين براي هر جلسه بايد يك كليد اختصاصي نيز تايين شود.

پچ كورد شبكه

انواع مختلفي از شبكه هاي نوري پسيو (PON) وجود دارد. يكي از رايج ترين آنها شباهت زيادي به شبكه پسيو CATV دارد. اما از فيبر نوري به جاي كابل كواكسيال استفاده مي شود. بسياري از تجهيزات پسيو شبكه براي پشتيباني از انواع مختلف توپولوژي شبكه فيزيكي در دسترس هستند. كانكتور يا كوپلر هاي نوري هسته اصلي هر PON هستند. يك كانكتور نوري ممكن است دو يا چند سيگنال نوري را در يك خروجي واحد تركيب كرده يا  يك ورودي نوري واحد را گرفته و آن را به دو يا چند خروجي جداگانه توزيع كند. در تصوير زير مثالي از كوپلر 1 × 6 آورده شده است. اين كوپلر در حال تقسيم يك سيگنال ورودي واحد به شش خروجي است.

بنابراين PON يك شبكه ارتباط از راه دور است كه اطلاعات را از طريق خطوط فيبر نوري منتقل مي كند. اين نوع شبكه پسيو است زيرا از تقسيم كننده هايي كه به منبع نيرو احتايج ندارند براي هدايت داده هاي ارسال شده از يك مكان مركزي به مقاصد مختلف استفاده مي كند.

تقسيم بندي كلي شبكه اكتيو

يك شبكه اكتيو شامل حداقل يك منبع ولتاژ يا منبع جريان است كه مي تواند به مدت نامحدود انرژي شبكه را تأمين كند. با توجه به نوع تجهيزات پسيو و اكتيو كه در يك شبكه اكتيو به كار مي رود دو نوع شبكه اكتيو مسي و شبكه اكتيو فيبر نوري وجود دارد.

شبكه مسي اكتيو

بر خلاف شبكه هاي مسي پسيو مانند شبكه پسيو CATV خانگي كه فقط مي توانيد تعداد محدودي تلويزيون را به اين نوع پچ كورد شبكه متصل كنيد، دريك نمونه از شبكه اكتيو CATV خانگي، يك كابل وارد خانه مي شود و به يك تقويت كننده توزيع سيگنال وصل مي شود. تقويت كننده توزيع، سيگنال را از ارائه دهنده كابل دريافت كرده و آن را چند برابر مي‌كند. هر خروجي از تقويت كننده توزيع داراي قدرت سيگنالي تقريباً برابر با قدرت سيگنال موجود در كابل ورودي از ارائه دهنده كابل است. ديگر نيازي به چند سيستم نبوده و يك كابل جداگانه از تقويت كننده توزيع به هر تلويزيون هدايت مي شود.

بنابراين شبكه اكتيو مسي بر مشكل قدرت سيگنال كه شبكه پسيو وجود داشته غلبه مي كند. با اين حال براي تامين اين سطح از توزيع نياز به قدرت دارد. شايد از مشكلات آن به اين اشاره كرد كه اگر تقويت كننده توزيع خراب شود ، همه تلويزيون ها سيگنال هاي خود را از دست مي دهند. اگر تقسيم كننده تقويت كننده توزيع به طور تصادفي از برق جدا شود، همين امر صادق خواهد بود.

شبكه نوري اكتيو

يك شبكه نوري اكتيو شباهت زيادي به شبكه مسي اكتيو CATV خانگي دارد. يك فيبر نوري به جاي تقويت كننده توزيع به يك سوئيچ متصل مي شود. سوئيچ داده ها را براي هر كاربر جداگانه پخش مي كند. يك كابل جدا از سوئيچ به هر كاربر اختصاص مي يابد. اين نوع شبكه اكتيو نبز بر مشكل قدرت سيگنال نيز چيره شده است. با اين حال .اگر سوئيچ خراب شود ، همه كاربران دسترسي به داده هاي ورودي را از دست مي دهند. در صورت قطع برق سوئيچ نيز همين امر صادق خواهد بود.

همچنين تقويت كننده هاي نوري در شبكه هاي نوري اكتيو (DWDM ، CATV ، SDH و غيره) براي تقويت سيگنال هاي نوري استفاده مي شوند. مودم فيبر نوري از تجهيزات اكتيو مي باشد كه مي توان در يك شبكه اكتيو از آن استفاده كرد.

تفاوت شبكه نوري اكتيو و پسيو

همانطور كه اشاره شد، يكي از تفاوت هاي اصلي دو زير مجموعه ي اكتيو شبكه (active network) و پسيو شبكه (passive network)، ميزان و نوع استفاده آنها از قطعات برقي است. اما اين قطعا تنها تفاوت اين دو شبكه نيست. برخي ديگر از اين تفاوت ها شامل موارد زير مي باشند:

تفاوت در توزيع سيگنال

در شبكه نوري اكتيو مشتركان داراي يك رشته فيبر نوري مجزا و اختصاصي مي باشند. به اين معنا كه هر كاربر پهناي باند اختصاصي دريافت مي كند كه با ديگران به اشتراك گذاشته نمي شود. اين درحالي است كه در شبكه هاي PON يا نوري پسيو، كاربران رشته هاي فيبر نوري را براي بخشي از شبكه به اشتراك مي گذارند. همچنين اين تفاوت هاي ساختاري در شبكه نوري اكتيو و پسيو، باعث به وجود آمدن نتايج متفاوت مي شود. براي مثال، در صورتي كه مشكلي در يك شبكه ي پسيو به وجود بيايد، پيدا كردن منبع اين مشكل دشوار خواهد بود، درحالي كه در يك شبكه نوري اكتيو اين مشكل وجود نخواهد داشت.

تفاوت در تجهيزات

همانطور كه پيش تر اشاره شد، شبكه نوري اكتيو با استفاده از تجهيزات شبكه اي سيگنال هاي نوري را منتقل مي كنند، درحالي كه در شبكه ي زير شاخه ي پسيو شبكه، يعني شبكه يا PON نوري پسيو، هيچگونه وسيله الكتريكي در هدايت سيگنال ها، به جز در دو سر انتهايي آنها وجود ندارد.

تفاوت در هزينه

اگر شما هم درحال حاضر يك شبكه (حتي شبكه غير فيبري) داشته باشيد، حتما مي دانيد كه منشا اصلي هزينه ها نگه داري و تجهيزات حفظ و تامين برق و نيرو هستند. با اين حال، شبكه هاي پسيو داراي هزينه هاي كمتري هستند، چرا كه آنها از تجهيزات كمتري استفاده مي كنند و به برق زيادي احتياج ندارند. در نتيجه هزينه راه اندازي يك پسيو شبكه ارزان تر از اكتيو شبكه خواهد بود.

تفاوت در مسافت تحت پوشش

شبكه نوري اكتيو در امر پوشش دادن و ميزان مسافت خدمات رساني معمولا از پچ كورد شبكه هاي پسيو جلوتر هست، به طوري كه يك شبكه AON مي تواند تا مسافت 100 كيلومتر را تحت پوشش خود قرار دهد، اما مسافتي كه شبكه هاي پسيو مي توانند كاربران خود را تحت پوشش بگيرند نهايتا به 20 كيلومتر محدود مي شود. بدين ترتيب كاربران اين شبكه ها بايد از نظر جغرافيايي در فاصله كمتري با منبع اصلي ديتا قرار داشته باشند.

همزمان با اختراع تلگراف در دهه 1820 ميلادي استفاده از فلز مس در سيم‌ كشي ‌ها آغاز گرديد. پس از آن با اختراع تلفن در 1876 تقاضا براي استفاده از فلز مس در سيم‌ كشي‌ها بيشتر و بيشتر شد. خاصيت مهم اين فلز رساناي الكتريكي بودن آن است. مس در بسياري از گروه‌ هاي سيم‌ كشي برق استفاده مي‌شود. سيم‌ هاي مسي امروزه در توليد برق و توزيع آن و يا مخابرات و مدارهاي الكترونيكي و انواع ديگري از تجهيزات الكتريكي مثل سيني كابل مورد استفاده قرار مي‌گيرد. همچنين از مس و آلياژهايش براي ايجاد اتصالات برق نيز بهره گرفته مي‌شود. با اين وصف بازار هدف توليد مس سيم‌كشي در ساختمان ‌ها مي‌ باشد.

سيم و كابل با هادي مسي

هر ساله بيش از نيمي از مس توليد شده در امور مربوط به ساخت سيم‌ هاي الكتريكي و كابل ‌هاي سيم‌ كشي استفاده مي‌گردد. رسانايي بالا و همچنين انعطلاف و غلتك‌پذيري اين فلز، مس را يكه تاز صنعت سيم و كابل كرده است.

مس صد درصد

بر اساس استاندارد تعريف شده مس نرم با مقاومت ويژه ۰۷۲۴/۱ در سانتيمتر در ۲۰ درجه سانتيگراد را مس صد در صد مي ‌نامند. از آنجا كه فلز مس كاربردهاي گوناگوني در سيستم‌ هاي الكتريكي دارد درجه و كيفيت آن و همچنين ميزان بالاي رسانايي جنس مرغوب اين فلز از اهميت بسياري برخوردار است.

عدم استفاده از مس ناخالص

دليل مشخصي كه كارشناسان براي عدم استفاده از مس ناخالص در صنعت ساخت سيم و كابل مي ‌آورند در واقع اين است كه وجود ناخالصي در مس سبب كاهش كيفيت رسانايي سيم خواهد شد بنابراين مس تاييد شده براي استفاده در اين موارد تنها مسي با درجه خلوص ۹۵/۹۹ است. امروزه در صنعت ساخت سيم و كابل منعطف تنها رساناهاي مسي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در اين ميانه مقاطع هادي كمتر از ۱۰ ميلي متر مربع گرد و يك تكه هستند و مقاطع بيشتر از آن را از يك‌سري رشته‌هاي سيم نازك مسي در هم تابيده شده مي‌سازند، اين مقاطع بر اساس نيازهاي سيستم برقي طراحي مي‌شوند و نه بر اساس اصول علم هندسه.

شيوه ساخت و نحوه تاباندن و فشرده‌سازي رشته سيم‌هاي رساناي گرد و يا قطاعي امروزه بسيار گسترده و متنوع شده است. بنابراين مواردي كه تا كمي قبل‌تر در كيفيت رسانايي يك رشته سيم داراي اهميت بالايي بودند نيز تغيير كرده‌اند و گاهي استانداردهاي جهاني حتي در اين ‌باره تغيير و كاملا برعكس شده است.

استاندارد جهاني كيفيت سيم ‌هاي مسي

لازم به توضيح است كه در سال 1980 يك توافق سراسري در جهان اتفاق افتاده است كه بر آن اساس براي ايجاد سيم‌كشي در كابل ‌هاي انتقال نيرو استفاده از سيم‌كشي منعطف الزامي تعيين گرديد همچنين در همان هنگام استاندارد DIN VDE نيز معرفي و اعلام گرديد و از طرف ديگر كمترين تعداد به كارگيري رشته سيم‌ ها در اين روند و ميزان قطر سيم‌ ها و مقاومت رساناها نيز در قالب استانداردهاي IEC و DIN و VDE ارائه گرديد. در ايران نيز استاندارد مرجع همان استاندارد IEC بوده است.

تنها محدوديت استفاده از مس در سيم ‌كشي

فقط يك عامل استفاده از فلز مس به عنوان رسانا را در سيم‌ها و كابل‌ها محدود مي‌سازد و آن هم نوسان ناگهاني قيمت آن در بازار عرضه و تقاضا است. با اين وجود، مس كه از ابتدا به عنواني جايگزيني به صرفه در مقابل طلا، كه رسانايي بالاتري داشت، پا به عرصه صنعت گذاشت، كماكان به عنوان رسانايي به صرفه و بي ادعا كاربرد فراوان دارد!

البته گاهي به جاي مس از فلزاتي مانند آلومينيوم هم به عنوان رساناي سيم و كابل ها استفاده مي شود ولي قطعا رسانايي آلومينيوم و مس در سيني كابل قابل مقايسه نيست زيرا مس قدرت انتقال جريان بالايي دارد ولي از طرفي قيمت بالاتر و وزن سنگين تر آن شركت هاي توليد سيم و كابل را بر آن داشته است تا از آلومينيوم نيز در توليد هادي استفاده نمايند. به طور مثال ساخت سيم و كابل خطوط هوايي معمولا با آلومينيوم انجام مي شود. شما مي توانيد با مراجعه به سايت ما نسبت به خريد سيم و كابل با هادي مسي و آلومينيومي و همچنين اطلاع از قيمت اين محصولات اقدام نماييد.

شناخت تجهيزات اكتيو و تجهيزات پسيو از ملزومات دنياي امروزي است كه بيش از هر زمان ديگر دسترسي به اطلاعات نامحدود يك ضرورت محسوب مي‌شود. به عبارتي ما يك زندگي ديگر در دنياي ديجيتال و مجازي داريم و پهناي باند اين دنياي مجازي، حيات و وجود ما را در اين دنيا را براي ما ممكن مي‌سازد. اين در حالي است كه به مرور زمان مشتريان خانگي و تجاري شبكه‌هاي سال خورده مسي را كنار مي‌گذارند. در عوض شبكه هاي مسي، شبكه نوري پسيو (Passive Optical Network ((PON) به طور تساعدي براي پاسخگويي به نيازهاي پهناي باند فعلي و آينده در حال استقرار هستند. براي آشنايي با كاربرد تجهيزات اكتيو و پسيو شبكه مثل پچ كورد شبكه بايد در مورد اصول شبكه‌هاي غير فعال يا پسيو و فعال يا اكتيو صحبت كنيم.

تجهيزات پسيو چيست؟
به تجهيزاتي گفته مي‌شود كه توانايي توليد و يا بازتوليد سيگنال‌هاي الكترونيكي را ندارند و فقط سيگنال‌هايي را كه از سمت تجهيزات اكتيو به آن‌ها مي‌رسد را انتقال مي‌دهند و جا به جا مي‌كنند كه به آن ها پسيو يا غير فعال گفته مي‌شود.

تجهيزات پسيو مهمترين بخش‌ در هر شبكه هستند. اين تجهيزات زير ساخت هر شبكه اي را تشكيل مي‌دهند و در افزايش ثبات، كيفيت و بهره‌وري شبكه بسيار موثر هستند. تجهيزات پسيو مستقيما بر روي داده‌هاي شبكه اثر نمي‌گذارند اما در سرعت، پايداري و امكان توسعه شبكه نقش كليدي دارند. داده‌ها در بستر شبكه به وسيله تجهيزاتي مانند كابل مسي و فيبر نوري و پچ كورد انتقال داده مي‌شوند و به وسيله رك، داكت، پاور ماژول و پچ پنل به ثبات و پايداري مي‌رسند و حتي مديريت مي‌شوند.

از اين رو انتخاب درست و مناسب هر يك از اين تجهيزات مي‌تواند در سرعت و پايداري شبكه و پهناي باند تحت پوشش موثر باشند. همچنين، عيب‌يابي و توسعه شبكه را آسانتر مي‌نمايند. مهم‌ترين تجهيرات پسيو شبكه شامل كابل شبكه، پچ پنل، پچ كورد، رك، ترانك، كيستون مي باشد. براي آشنايي با تجهيزات اكتيو و تجهيزات پسيو شبكه بايد بدانيد انواع مختلفي از شبكه‌ها وجود دارد كه گونه‌هاي بسياري از اطلاعات را حمل مي‌كنند. با اين حال، همه اين شبكه‌ها را مي‌توان در يكي از دو دسته پسيو (Passive) يا اكتيو (Active) قرار داد.

هم چنين براي شناخت اين گونه شبكه‌ها بايد المان‌ها يا تجهيزات اكتيو و پسيو شبكه را بشناسيد. انواع مختلفي از المان‌ها در سيستم‌هاي الكتريكي وجود دارد مانند R L C، ديود، ترانزيستور، Op-amp، منبع ولتاژ، منبع جريان، ترانسفورماتور و مواردي اين چنين.

تجهيزات اكتيو چيست؟
تجهيزاتي كه توانايي توليد سيگنال، تقويت سيگنال، ضعيف كردن سيگنال يا اصلاح سيگنال را دارند، به عنوان عناصر يا تجهيزات اكتيو شناخته مي شوند. در غير اين صورت تجهيزات پسيو است.

تفاوت شبكه اكتيو با شبكه پسيو

يك شبكه پسيو از تجهيزات و اجزاي الكتريكي براي رساندن سيگنال از يك مكان به مكان ديگر استفاده نمي‌كند. در عوض يك شبكه اكتيو يا پچ كورد شبكه از تجهيزات يا اجزاي الكتريكي استفاده مي‌كند تا سيگنال را از يك مكان به مكان ديگر هدايت كند. با توجه به رسانه انتقال كه در شبكه‌ها استفاده مي‌شود، شبكه مسي پسيو ، شبكه مسي اكتيو، شبكه نوري پسيو و شبكه نوري اكتيو وجود دارد كه هركدام تجهيزات مربوط به خود را دارند.

تقسيم بندي كلي شبكه پسيو

شبكه پسيو نوعي شبكه رايانه اي است كه در آن هر گره يا نود (node) با عملكرد يا فرآيند از پيش تعريف شده اي كار مي كند. اين به اين معني است كه شبكه هاي پسيو هيچ دستورالعمل خاصي را در هر گره به طور جداگانه اجرا نكرده و رفتار آنها را به صورت پويا تغيير نمي دهند. شبكه هاي پسيو هيچ منبع نيروي الكتريكي ندارند. آنها از تجهيزات پسيو مانند مقاومت ها و خازن ها تشكيل شده اند.

شبكه مسي پسيو چيست؟
انواع مختلفي از شبكه هاي مسي پسيو وجود دارد. با اين حال چيزي كه تقريباً همه با آن آشنايي دارند شبكه تلويزيون كابلي (CATV) خانگي آنها است. در شبكه CATV مسي ، ارائه دهنده كابل سيگنال را از طريق كابل كواكسيال به خانه مي رساند. در ابتدايي ترين شبكه ، كابل وارد خانه مي شود و به يك تلويزيون منتقل مي شود. با اين حال ، بسياري از خانه ها تنها يك تلويزيون ندارند. براي خانه هايي كه چندين تلويزيون دارند ، سيگنال ارائه دهنده كابل براي دريافت سيگنال بايد براي هر تلويزيون تقسيم شود. تقسيم معمولاً با دستگاه ارزان قيمت انجام مي شود كه معمولاً از آن به عنوان تقسيم كننده ياد مي شود. تقسيم كننده نيازي به برق ندارد. به طور معمول يك ورودي واحد خواهد داشت و ممكن است دو ، سه ، چهار يا بيشتر خروجي داشته باشد. يك كابل جدا از شكاف به هر تلويزيون هدايت مي شود.

يكي از مشكلات اين نوع شبكه از دست دادن قدرت سيگنال است. همانطور كه سيگنال ارائه دهنده كابل تقسيم شده و به چندين تلويزيون هدايت مي شود ، قدرت سيگنال براي هر تلويزيون كاهش مي يابد. افزودن تلويزيون هاي زياد مي تواند قدرت سيگنال را تا جايي كاهش دهد كه هيچ يك از تلويزيون ها قدرت سيگنال كافي را براي كاركرد صحيح دريافت نكنند. وقتي اين اتفاق مي افتد ، وقت آن است كه به نصب يك شبكه اكتيو CATV فكر كنيم.

تجهيزات پسيو شبكه مسي چيست؟

از تجهيزات پسيو شبكه مي توان به كابل شبكه، پچ كورد شبكه، ابزارآلات شبكه و اتصالات شبكه از قبيل پچ پنل شبكه، كيستون شبكه، كيستون تلفن، و سوكت شبكه اشاره كرد. هرچند اين تجهيزات را مي توان در يك شبكه اكتيو مانند شبكه لن خانگي كه از تجهيزات اكتيو مانند مودم و روتر استفاده مي كنند به كار برد. اما اين متعلقات به تجهيزات پسيو شبكه تعلق دارند زيرا به خودي خود سيگنال را توليد يا تغيير نمي دهند.

شبكه فيبر نوري پسيو
انواع مختلفي از شبكه هاي نوري پسيو (PON) وجود دارد. يكي از رايج ترين آنها شباهت زيادي به شبكه پسيو CATV دارد. اما از فيبر نوري به جاي كابل كواكسيال استفاده مي شود. بسياري از تجهيزات پسيو شبكه براي پشتيباني از انواع مختلف توپولوژي شبكه فيزيكي در دسترس هستند. كانكتور يا كوپلر هاي نوري هسته اصلي هر PON هستند. يك كانكتور نوري ممكن است دو يا چند سيگنال نوري را در يك خروجي واحد تركيب كرده يا يك ورودي نوري واحد را گرفته و آن را به دو يا چند خروجي جداگانه توزيع كند. در تصوير زير مثالي از كوپلر 1 × 6 آورده شده است. اين كوپلر در حال تقسيم يك سيگنال ورودي واحد به شش خروجي است.

بنابراين PON يك شبكه ارتباط از راه دور است كه اطلاعات را از طريق خطوط فيبر نوري منتقل مي كند. اين نوع شبكه پسيو است زيرا از تقسيم كننده هايي كه به منبع نيرو احتايج ندارند براي هدايت داده هاي ارسال شده از يك مكان مركزي به مقاصد مختلف استفاده مي كند.